Bram werd toegesproken door ons bestuurslid sportzaken Sjoerd Jenninga, de wethouder Paul Dirkse en later op de avond door Koen Gijsbers. Kamiel Maase kon er helaas niet bij zijn, maar had wel mooie woorden aangeleverd:

Bram Wassenaar – doe maar gewoon en gek genoeg

Gevraagd naar een anekdote over Bram, weet ik niet waar te beginnen. Natuurlijk, ik kan vertellen dat Bram meermaals het halfjaarlijks verzetten van de klok heeft gemist en daardoor te laat was op de training. Over het roken van sigaren in een voor Bram stressvolle periode. Dat roken trachtte Bram te verbergen maar dat lukte natuurlijk niet. Ik zie nog de rook onder de deur van zijn kamer in Font-Romeu tevoorschijn komen… Of wat te denken van de uitstapjes naar het Tanzcafé in Bad Dürrheim. Momenten die mij doen glimlachen. 
Liever heb ik het over Bram als mens, als trainer en inspirator van velen en zijn bijzondere maar toch ook weer heel gewone aanpak daarbij. Want Bram is in de eerste plaats een mensenmens. Iemand die houdt van gezelligheid en mensen om zich heen, wat maakt dat mensen ook van Bram houden. Daarnaast is Bram loopfanaat. Na een carrière op de middenafstanden is hij al snel training gaan geven en dat houdt hij al decennia vol. Ik weet niet precies wat hem drijft, maar hij vindt het geweldig om atleten verder te brengen. Of dat nou fanatieke amateurs zijn die onder de 1.55 willen duiken op de 800 meter of atleten die zich voorbereiden op de Olympische Spelen. Het aantal atleten dat hij heeft getraind is daarmee ongekend.
Bram deed en doet dat op zijn eigen wijze. Vermaard zijn de handgeschreven schema’s. De naam voor wie het schema bedoeld is, aangegeven met een markeerstift. Stil wil ik staan bij de trainingsweekenden en trainingsstages. Met z’n allen een lang weekend naar Terschelling. Tweemaal per dag lopen, samen koken en ’s avonds naar Hessel. De duinen zorgden voor een natuurlijke vorm van krachttraining en na drie dagen ging iedereen kapot en zeer voldaan naar huis. Voor stages ben ik met Bram de halve wereld afgereisd. We zijn geweest in Boulder (Verenigde Straten), Font-Romeu (Frankrijk), Iten (Kenia) en St.Moritz (Zwitserland). Maar het best bij Bram past het eerder genoemde, Zuidduitse Bad Dürrheim. Geen poespas. Met de auto erheen, verblijven in ons vaste appartement, zelf koken en iedere dag van dat lekkere, verse Duitse brood halen. Vele kilometers heb ik er gelopen over de paden door het bos, Bram op de fiets er achteraan. Of rondjes tempo om de “Moos”, een natuurgebied in de buurt. Bram is er ontelbaar vaak geweest, door de jaren heen met vele verschillende atleten. Ik was er met generatiegenoten als Luc Krotwaar, Sander Schutgens en Jim Svenøy. Ons recept was: trainen in licht heuvelachtig gebied met schone lucht. Voor herstel tussen de middag rust of naar het Kurbad. “Nijlpaarden kijken” noemden we dat, ingegeven door de omvang van de gemiddelde Duitser bezoeker van het kuurbad. En veel, heel veel eten. Daar kwam een specifieke component bij kijken, want steevast werd bij aanvang van het trainingskamp door Bram een doos opengetrokken met sesampasta en notenmelanges uit de Reformwinkel. “Onze geheime doping”, noemden we dat.
Samengevat: we trainden hard, aten veel en gezond en hadden lol. Niets meer, niets minder. Een prachtig recept uit het kookboek van Bram Wassenaar. Bram, ik ben je dankbaar dat ik van jouw recept heb mogen genieten. Van harte wens ik je toe dat je je passie nog lang voort kunt zetten!

Kamiel