In Memoriam: Theo Gijzenij

Op 20 januari is Theo Gijzenij overleden, Theo is vanaf de jaren '80 verbonden geweest aan de Bataven. Hij was een alleskunner, heel erg aanwezig met zijn luide stem om zijn kinderen Liesbeth of Floris aan te moedigen en andere jonge atleten of als jurylid. Daarin was hij op bijna alle fronten een jury lid die alles kon.
 
Je kon altijd op hem rekenen, Theo was betrokken bij het ontstaan van de zgn JECO, de jeugdcommissle,en de JUCO, de jury commissie. Hij wist op zijn manier diverse ouders te betrekken bij de jeugd, enerzijds als jurylid als trainer als coach of om met de kinderen naar en van de wedstrijden te rijden. Je kwam eigenlijk niet om hem heen. Ik weet eigenlijk niet of hij zelf lid is geweest van de Bataven of Leiden atletiek, hij was geen sporter. Theo is nog lang betrokken gebleven als jury bij diverse wedstrijden op de baan, bij een van de laatste Gouden Spikes als windmeter. Hij was al geruime tijd ernstig ziek maar op de een of andere manier kon hij het leven steeds maar weer oprekken. Hij hield van het leven en moest zijn boek nog afmaken. Daar was hij al dertig jaar mee bezig. Vorig jaar in de herfst heeft hij zijn boek gepresenteerd, mooie titel: Leidensweg. Op geheel eigen wijze beschrijft hij de geschiedenis van onze prachtige stad.
 
Het was eindelijk af en zijn leven kon niet nog langer opgerekt worden. Het was mooi zo. Zijn vrouw Margreet heeft hij ondanks zijn ziekte als mantelzorger liefdevol geholpen, ongelofelijk knap en wat een drive had Theo om steeds maar weer door te gaan zolang het kon tot dat het op was en daar had hij vrede mee. Alles geregeld ook daar had hij de regie in. De wereld is wat minder kleurrijk zonder Theo.
 
Tekst: Paul van der Zijden
Nieuws Overzicht