Als oud trainer-coach van Marja in de jaren ’90 wil ik haar graag ‘een gezicht’ proberen te geven. Marja was een heel bijzondere atlete. Zij was altijd met veel plezier, inzet en gedrevenheid aanwezig op de trainingen en ze nam zeer regelmatig deel aan wedstrijden. En dat was allemaal niet vanzelfsprekend. Samen met haar man Martien runde zij café Hogenboom in Roelofarendsveen en dat betekende lange dagen maken en hard werken. Maar ook na een lange en drukke zaterdagavond stond zij gewoon altijd de volgende ochtend om 10.00 uur klaar voor de clubtraining in Duinrell of op de baan. En ook bij de twee clubtrainingen op de doordeweekse avonden was zij altijd aanwezig.

Er waren wel eens atleten die zeiden dat ze ‘een beetje moe waren’. Mijn eerste reactie was dan dat ze maar even met Marja moesten gaan praten. Vaak was dat genoeg.

Naast haar drukke werk en de vier kinderen thuis trainde Marja 5-6x per week. En dat waren geen kinderachtige trainingen want Marja wilde wel zo goed mogelijk presteren. Ik herinner me de duurlooprondes vanuit het café om de Braassemermeer in het kader van de marathonvoorbereiding. Marja heeft uitstekende prestaties neergezet met tijden van 38.31 op de 10 km., 1.25.19 op de halve marathon en 3.05.07 op de hele marathon. Marja deed ook altijd mee aan het NK veldloop, een onderdeel, waar zij net als haar broer Jan, altijd volop van genoot en uitstekend mee kon strijden. 

In die tijd bestond het Nederlands Kampioenschap Ekiden, een estafettemarathon met zes loopsters. We hadden in die tijd een enorm sterke trainingsgroep en dus veel concurrentie. Marja zat vaak in het 1e team en is enkele malen Nederlands Kampioen op dat onderdeel geworden. Na één van die kampioenschappen is Marja in 1997 met het team naar het Europees kampioenschap voor clubteams op de weg geweest in Formia (Italië).

In datzelfde jaar 1997 gebeurde er tijdens het NK Ekiden iets dat karakteristiek was voor Marja. Zij was de eerste loopster van de ploeg en was goed op koers voor de titel. Maar in het laatste deel van de race raakte zij geblesseerd. Opgeven stond niet in haar woordenboek, dus hinkelend en strompelend bereikte zij toch het wisselvak. Haar ploeggenoten werden door dit toonbeeld van strijd nog extra gemotiveerd en de Nederlandse titel werd (weer) in de wacht gesleept. Dat strijdbare karakter heeft haar ook de afgelopen zes jaar vaak op de been gehouden.

Op de bijgaande foto staat het Ekiden-kampioensteam uit 1994. Tijdens het Nederlands Kampioenschap liepen zij een Nederlands Record en dat record heeft inmiddels al ruim 28 jaar (!) stand gehouden. En eigenlijk denk ik dat het niet snel verbeterd zal worden.

Het is droevig dat we veel te vroeg afscheid moeten nemen van deze bijzondere atlete en persoon.

Norbert Groenewegen

NB. Op de foto is Marja staand links te zien.